Mój pierwszy chleb z kamienia!

No i nadszedł ten długo wyczekiwany dzień! Do tej pory byłam posiadaczką kamienia lecz bez łopaty. Przez tydzień szukałam po sklepach, i owszem, łopaty były, ale obłędnie drogie. Mój rozumiejący i kochany mąż zaszył się wczoraj w swojej jaskini i wykonał dla mnie "łopatę cudo"! Tak więc od wczoraj jestem posiadaczką nie tylko kamienia ale też i łopaty. Szybko ją przetestowałam na pizzy (ależ smakowała!!!) i dziś postanowiłam zrobić następny krok i upiec chleb. Nie wiem co mnie podkusiło, żeby wybrać nasz ulubiony 66% żytni (wg przepisu Hamelmana), bo dopiero po wymieszaniu składników zdałam sobie sprawę, że nie będzie łatwo go formować (na pewno prościej by było z chlebem pszennym). Nie zostało mi nic innego jak wziąć byka za rogi i oto stał się cud! Chleb udało mi się ukształtować w coś co przypominało kulkę i po godzinie wyrastania w koszyku, posypałam go obficie semoliną i..... umieściłam sprawnym ruchem na łopacie! I tu kolejny cud - udało mi się chleb bez kłopotu umieścić na rozgrzanym kamieniu i ten nie rozlał się jak się tego w duchu obawiałam, ale ochoczo zaczął rosnąć! Jestem dumna jak paw! Teraz chlebek stygnie na kratce i wieczorem będziemy się nim rozkoszować na kolację.
Dzisiejszy dzień z pewnością zostanie zapisany w annałach domowych!
A na zdjęciu - dzisiejszy bohater - chlebek żytni (tym razem bez dodatków), spoczywający na najpiękniejszej łopacie świata!